“Na elke woedeaanval schaamde ik me enorm”
“Ik vind het moeilijk om achteraf te begrijpen, dat ik zo ver ben gegaan. Ik ben niet zo’n prater en uitte mijn emoties door te schreeuwen. Daarna werd het steeds erger en liep het flink uit de hand. Ik schaamde me na elke woedeaanval enorm en speelde dan mooi weer. Niemand had het door, dacht ik. Tot de politie kwam. De buren hadden gebeld. Met hulp van buiten gaat het weer vrij goed met ons. Ik ben ontzettend blij dat we er samen uit konden komen op deze manier. We hebben nog wel eens woorden natuurlijk, maar ik ga niet meer door het lint.”
