Hulp nodig? Bel gratis 24 uur per dag 0800-2000 | Direct nood? Bel 112Deze site direct verlaten

Partnergeweld

Partnergeweld is al het geweld tussen jou en je (ex-)partner. Het kan gaan om lichamelijke mishandeling, seksueel geweld of psychische mishandeling. Partnergeweld komt vaak voor, op alle leeftijden en in alle culturen. Als je ermee te maken hebt, ben je dus niet de enige. 

Het geweld ontstaat niet ineens, maar sluipt meestal langzaam je relatie binnen. Vaak kun je zelf niet eens meer aangeven wanneer en hoe het precies begon. De gevolgen zijn groot. Je kunt te maken krijgen met lichamelijke of psychische klachten. Deze klachten beinvloeden jouw gezondheid en je functioneren.

Het geweld in je relatie hoeft er niet constant te zijn. Vaak zijn er ook momenten waarop je relatie fijn en romantisch is. De spanning in je relatie loopt langzaam op. Bijvoorbeeld door irritaties die niet worden uitgesproken. Je wil het gezellig houden of je bent bang voor de reactie van je partner. Als dit een tijd zo doorgaat, dan komen er steeds meer irritaties en spanningen bij. Op een gegeven moment loopt de situatie uit de hand. Er ontstaat een grote ruzie met veel schelden en/of geweld. Na deze ruzie is er vaak een gevoel van spijt of schuldgevoel. Je partner belooft het niet meer te doen. Je krijgt bloemen of andere cadeaus of hij/zij gaat in therapie. Er volgt weer een fijne en/of romantische periode.

Deze cirkel van geweld zie je in veel relaties met partnergeweld. Het geweld komt steeds vaker voor, steeds ernstiger. Je relatie wordt complexer en het lukt steeds minder om de spiraal te doorbreken.

Kinderen die wonen in een gezin waar geweld voorkomt kunnen ernstige trauma’s oplopen. Ook als ze het geweld niet zelf hebben gezien. Ze groeien op met twijfels en verwarring over de betekenis van liefde, intimiteit en geweld. De meest voorkomende reacties van kinderen zijn verdriet, angst, boosheid en machteloosheid. Vooral de angst dat je nooit weet wat je thuis aantreft of wanneer er weer ruzie zal zijn, is voor kinderen ernstig.

Kinderen die wonen in een gezin waar geweld voorkomt kunnen ernstige trauma’s oplopen. Ook als ze het geweld niet zelf hebben gezien. Ze groeien op met twijfels en verwarring over de betekenis van liefde, intimiteit en geweld. De meest voorkomende reacties van kinderen zijn verdriet, angst, boosheid en machteloosheid. Vooral de angst dat je nooit weet wat je thuis aantreft of wanneer er weer ruzie zal zijn, is voor kinderen ernstig.

  • schelden of beledigen
  • jaloezie
  • isoleren van familie en vrienden
  • negeren
  • persoonlijke spullen vernietigen
  • geheimen doorvertellen, slaan
  • aan haren trekken
  • ongewenst seksueel aanraken
  • geweld gebruiken om seks te hebben
  • verkrachting en aanranding. 

Hoe herken je partnergeweld?

Een slachtoffer van partnergeweld herken je mogelijk aan:

  • (bedekte) verwondingen als blauwe plekken, bijt- en brandwonden;
  • vermoeidheid, angst- en depressieklachten;
  • hoofdpijn, maagpijn en andere gezondheidsklachten;
  • schichtig gedrag en weinig oogcontact;
  • weinig vrienden/contacten buitenshuis;
  • afspraken die op het laatste moment steeds worden afgezegd;
  • tegenstrijdige verhalen over partner of familie.
  • een partner die vernederende opmerkingen maakt;
  • een partner die veel dingen verbiedt en het geld beheert.

Dit kun je doen

Zelf zorgen, dat het geweld stopt is soms te moeilijk omdat je niet meer weet hoe je je relatie kunt veranderen of bang bent om er met je partner over te praten. 

Het is belangrijk dat het thuis weer veilig wordt en dat er hulp voor iedereen komt, want het geweld stopt niet vanzelf. Iemand moet de eerste stap zetten! Ben jij dat? 

Praten met iemand in jouw omgeving is een belangrijke eerste stap. Vaak zijn er meer mensen bereid je te helpen dan je zelf denkt. Een goede vriend, een familielid of een buurman of -vrouw die je vertrouwt. Wat jij het prettigst vindt.

Je kunt aan deze persoon ook vragen of hij of zij met je mee gaat naar een hulpinstantie. Op de website van jouw gemeente vind je meer informatie over hulpverleners in jouw buurt.

Je kunt ook praten met lotgenoten, mannen en vrouwen die hetzelfde meemaken als jij. Of je kunt zelf naar goede hulp zoeken.

Dit kun je als kind doen

Praten met iemand in jouw omgeving is een belangrijke eerste stap. Vaak zijn er meer mensen bereid je te helpen dan je zelf denkt. Als je het niet aandurft om met een volwassene te praten dan kun je misschien praten met iemand van jouw leeftijd. Een vriend, buurmeisje of klasgenoot die je vertrouwt. Wat jij het prettigst vindt. Het helpt op je hart te luchten. Daarna kun je misschien wel praten met een volwassene, bijvoorbeeld iemand op school, een buurvrouw of een oom of tante. 

Dit kun je doen als je je zorgen maakt over iemand anders

Als je je zorgen maakt om iemand anders, praat erover met iemand die je vertrouwt. Vaak ben je niet de enige die iets heeft gemerkt. Iemand anders kijkt misschien op een heel andere manier naar jouw verhaal. Samen kun je bespreken wat je hierna het beste kunt doen.

Als professional

Als je een professional bent volg je de Meldcode Huiselijk Geweld en Kindermishandeling. 

Praten met personen over wie jij je zorgen maakt is een grote stap. Je weet meestal niet precies wat er aan de hand is. En je wilt de ander niet kwetsen. Daarnaast kan een slachtoffer of pleger van geweld zich misschien schamen en dit verborgen willen houden. Het kan ook voorkomen dat zorgen niet kloppen. Toch is het goed om daar achter te komen. Als er wel sprake is van geweld, kun je samen bespreken hoe je hier iets aan kunt doen.

Veilig Thuis is er voor iedereen die direct of indirect te maken heeft met huiselijk geweld en kindermishandeling.

Je kunt bellen voor advies en ondersteuning. Voor jezelf of voor een ander. Je krijgt een medewerker aan de lijn die goed naar je verhaal luistert. Deze medewerker beantwoordt vragen en geeft advies. De medewerker kijkt samen met jou of er professionele hulp nodig is.  En zo ja, welke hulp dan het beste is. Als je wilt of als dat nodig is, kun je anoniem blijven.

Soms is het snel duidelijk welke problemen er zijn en welke hulp nodig is. In dat geval gaat Veilig Thuis deze hulp organiseren. Soms is er niet duidelijk wat er aan de hand is, dan moet dat eerst uitgezocht worden. Dat doet Veilig Thuis zo veel mogelijk samen met de mensen om wie het gaat. Maar lukt dat niet, dan kan Veilig Thuis ook onderzoek doen zonder dat de betrokkenen het daarmee eens zijn. Zeker als dat voor de veiligheid van kinderen of volwassenen nodig is.

Twijfel je? Bel dan, eventueel anoniem, voor advies. Want anders gebeurt er niets!

Bel in geval van nood altijd direct 112.