Meisjesbesnijdenis
Meisjesbesnijdenis is een ingreep aan de uitwendige geslachtsorganen. Dit gebeurt zonder dat het medisch noodzakelijk is. We noemen dit ook wel vrouwelijke genitale verminking. Meestal gebeurt een meisjesbesnijdenis tussen het vierde en twaalfde levensjaar, maar eerder of later kan ook. Vaak snijden ze de clitoris in of helemaal weg. Soms snijden ze ook de binnenste schaamlippen helemaal of voor een gedeelte weg. Het kan zelfs dat ze de buitenste schaamlippen dichtnaaien. Er blijft dan een kleine opening vrij voor urine en menstruatiebloed. De behandeling is erg pijnlijk en kan tot ernstige problemen leiden.
Alle vormen van meisjesbesnijdenis zijn in Nederland verboden. Ouders die hun dochter in het buitenland laten besnijden terwijl ze in Nederland wonen zijn ook strafbaar. Het risico om besneden te worden als meisje is hoger wanneer:
- je vader of moeder uit een land komt waar meisjesbesnijdenis voorkomt.
- Je moeder of zusje(s) besneden zijn.
- Er sprake is van omgevingsdruk door familie of anderen binnen de eigen gemeenschap.
De gevolgen voor jou als meisje kunnen je leven lang enorm zijn, zowel lichamelijk als psychisch. Het is belangrijk dat er op tijd hulp komt. Iemand moet de eerste stap zetten! Ben jij dat?
Dit kun je doen
Heb je te maken met meisjesbesnijdenis? Of met de dreiging ervan? Blijf er niet mee rondlopen.
Dit kun je als volwassene doen
Praten met iemand in jouw omgeving is een belangrijke eerste stap. Vaak zijn er meer mensen bereid je te helpen dan je zelf denkt. Een goede vriend, een familielid of een buurman of -vrouw die je vertrouwt. Wat jij het prettigst vindt. Als je eenmaal die eerste stap hebt gezet zul je merken dat het best goed voelt om je hart te luchten.
Behalve jouw verhaal vertellen aan deze persoon kun je ook vragen of hij of zij met je meegaat naar een hulpinstantie. Op de website van jouw gemeente vind je meer informatie over hulpverleners in jouw buurt. Je kunt ook naar jouw huisarts gaan. Of je kunt zelf naar goede hulp zoeken.
Dit kun je als kind doen
Als je het niet aandurft om met een volwassene te praten dan kun je misschien praten met iemand van jouw leeftijd. Een vriend, buurmeisje of klasgenoot die je vertrouwt. Wat jij het prettigst vindt. Als je eenmaal die eerste stap hebt gezet zul je merken dat het best goed voelt om je hart te luchten. Daarna kun je misschien wel praten met een volwassene, bijvoorbeeld iemand op school, een buurvrouw of een oom of tante.
Dit kun je doen als je je zorgen maakt over iemand anders
Als je je zorgen maakt om iemand anders, praat erover met iemand die je vertrouwt. Vaak ben je niet de enige die iets heeft gemerkt. Iemand anders kijkt misschien op een heel andere manier naar jouw verhaal. Samen kun je bespreken wat je hierna het beste kunt doen. En als je een professional bent volg je de Meldcode Huiselijk Geweld en Kindermishandeling.
Praten met personen over wie jij je zorgen maakt is een grote stap. Je weet meestal niet precies wat er aan de hand is. En je wilt de ander niet kwetsen. Daarnaast kan een slachtoffer of pleger van geweld zich misschien schamen en dit verborgen willen houden. Het kan ook voorkomen dat zorgen niet kloppen. Toch is het goed om daarachter te komen. Want als ouder hun dochter willen besnijden of overwegen dat te doen moet je ingrijpen en contact opnemen met Veilig Thuis.
Veilig Thuis is er voor iedereen die direct of indirect te maken heeft met huiselijk geweld en kindermishandeling en heeft experts op het gebied van meisjesbesnijdenis.
Je kunt bellen voor advies en ondersteuning. Voor jezelf of voor een ander. Je krijgt een medewerker aan de lijn die goed naar je verhaal luistert. Deze medewerker beantwoordt vragen en geeft advies. De medewerker kijkt samen met jou of er professionele hulp nodig is en welke hulp dan het beste is. Als je wilt of als dat nodig is, kun je anoniem blijven.
Soms is het snel duidelijk welke problemen er zijn en welke hulp nodig is. In dat geval gaat Veilig Thuis deze hulp organiseren. Soms is er niet duidelijk wat er aan de hand is, dus soms moet dat eerst uitgezocht worden. Dat doet Veilig Thuis zo veel mogelijk samen met de mensen om wie het gaat. Maar lukt dat niet, dan kan Veilig Thuis ook onderzoek doen zonder dat de betrokkenen het daarmee eens zijn, als dat voor de veiligheid van kinderen of volwassenen nodig is.
Twijfel je? Bel dan, eventueel anoniem, voor advies. Want anders gebeurt er niets!
Bel in geval van nood altijd direct 112.